Centraal staat het terugdringen van administratieve lasten, met een reductiedoelstelling van minimaal 25 procent voor alle bedrijven en 35 procent voor het mkb. Daarbij benadrukt de Commissie dat vereenvoudiging niet gelijkstaat aan deregulering. De voorgestelde maatregelen moeten de uitvoering van bestaande regels verbeteren, zonder het beschermingsniveau voor milieu en gezondheid te verlagen. De focus ligt op industriële emissies, circulariteit, dataverplichtingen en milieueffectbeoordelingen.
Binnen dit bredere kader komt ook de Packaging and Packaging Waste Regulation (PPWR) aan bod. De verordening zelf wordt niet herzien in dit pakket, maar de Commissie erkent dat de implementatie van de PPWR in de praktijk tot veel vragen en zorgen leidt, met name over uitvoerbaarheid, interpretatie en administratieve lasten.
PPWR in beeld: focus op uitvoering en guidance
De PPWR wordt in het document vooral genoemd in relatie tot toekomstige vereenvoudiging via guidance en uitvoeringsmaatregelen. Uit de brede consultatie die aan het omnibuspakket voorafging, bleek dat veel stakeholders behoefte hebben aan meer duidelijkheid over de toepassing van de nieuwe regels. De Commissie kondigt daarom aan prioriteit te geven aan ondersteunende documenten, waaronder een Commission notice en een set veelgestelde vragen.
Deze guidance moet onder meer helderheid bieden over testverplichtingen voor PFAS, de exacte ingangsdata van verschillende verplichtingen, etiketteringsvereisten en hergebruikdoelstellingen. Daarmee wil de Commissie interpretatieverschillen tussen lidstaten beperken en bedrijven meer rechtszekerheid geven bij de voorbereiding op de nieuwe regels.
Daarnaast geeft de Commissie aan dat de signalen uit de consultatie worden meegenomen bij de verdere uitwerking van uitvoeringshandelingen, die in 2026 en 2027 worden verwacht. Daarbij wordt expliciet gesteld dat rekening zal worden gehouden met bestaande systemen en met productspecifieke omstandigheden. Als voorbeeld worden medische toepassingen genoemd, waar etikettering en hergebruik niet mogen conflicteren met patiëntveiligheid en volksgezondheid.
Flexibiliteit rond hergebruik en rapportage
Een concreet punt binnen de PPWR-context is de aankondiging van een ontwerp-gedelegeerde handeling waarin een vrijstelling wordt voorzien voor palletwikkels en omsnoeringsbanden van de 100 procent hergebruikdoelstelling. De Commissie erkent hiermee dat uniforme hergebruikseisen in de praktijk niet voor alle verpakkingsvormen haalbaar of wenselijk zijn.
Voor andere verpakkingsformaten worden aanvullende flexibiliteiten overwogen, met name in situaties waarin hygiëne en voedselveiligheid een belemmering vormen voor hergebruik. Deze afwegingen zullen volgens de Commissie worden meegenomen in de uitvoeringsmaatregelen, in overleg met lidstaten en marktpartijen.
Ook op het vlak van rapportage wil de Commissie de administratieve druk beperken. In het document wordt aangegeven dat rapportageverplichtingen onder de PPWR zoveel mogelijk vereenvoudigd moeten worden via uitvoeringsmaatregelen. Dit gebeurt in samenwerking met een nieuw opgerichte expertgroep voor verpakkingen, waarin lidstaten en stakeholders vertegenwoordigd zijn. Digitalisering speelt daarbij een belangrijke rol, met als doel dubbelingen te voorkomen en dataverzameling te stroomlijnen.
PPWR geplaatst in een breder vereenvoudigingstraject
De aandacht voor de PPWR past binnen een bredere benadering waarin vereenvoudiging wordt gezien als een doorlopend proces. De Commissie kondigt aan dat toekomstige initiatieven, zoals de Circular Economy Act, verder zullen bouwen op de ervaringen met de PPWR en andere recente verordeningen. Daarbij wordt gekeken naar harmonisatie, digitalisering en het verminderen van lasten voor grensoverschrijdende activiteiten.
Voor de verpakkingssector betekent dit dat de kern van de PPWR overeind blijft, maar dat de Commissie nadrukkelijk inzet op verduidelijking, flexibiliteit en praktische ondersteuning bij de uitvoering. Het document onderstreept daarmee dat de focus de komende jaren niet alleen ligt op nieuwe regels, maar vooral op de vraag hoe bestaande regelgeving werkbaar kan worden gemaakt in de praktijk.