Meer focus met PUMA

Meer focus met PUMA

De Engelstalige versie van het PUMA-manifest werd dit voorjaar officieel gepresenteerd en op 1 september volgde de Nederlandse versie. Maar waar gaat dit manifest eigenlijk over?

Eerst was er het PUMA-project. Dit is in 2016 geïnitieerd door NVC Nederlands Verpakkingscentrum als vervolg op de NVC-milieuactiviteiten sinds 1996. Zo speelde de vereniging een leidende rol in de totstandkoming van de Europese (CEN) en wereldnormen (ISO) op het gebied van verpakking en milieu. De vier letters staan voor Packaging Upcyclable Materials Accelerator. Met deze ‘accelerator’ wil het NVC bedrijven wereldwijd stimuleren met elkaar een einde te maken aan verpakkingen als wereldwijd milieuprobleem.

PUMA: focus op samenwerken

PUMA legt sterk de nadruk op holistisch, innovatief denken en de daaruit voortvloeiende onconventionele manieren om samen te werken. Dat is meteen een belangrijk aspect van het project: samenwerken. En dan niet conventioneel samenwerken, maar juist op een nieuwe manier. En de werkwijze moet holistisch zijn. Dat betekent: op een allesomvattende manier. Dus op een allesomvattende manier innovatief denken en vervolgens samenwerken.

De ontmoetingen van NVC-leden binnen dit project hebben al veel opgeleverd. Met steun van de NVC-lidbedrijven (op dit moment ruim vijfhonderd) is PUMA er in geslaagd een kader te creëren voor milieuvriendelijke verpakkingsoplossingen, bestaande uit een heldere modelbeschrijving van het verpakken, een daarmee samenhangende eenduidige woordenschat, een wereldwijd toegankelijke Live Online Learning workshop (E-STIP) en een nauwkeurig en betrouwbaar overzicht van de wereldwijde wet- en regelgeving op het gebied van verpakkingen en milieu (MERGE).
Het begrip holistisch klinkt voor sommigen misschien wat vaag, maar wordt concreet als je bedenkt dat het NVC-ledenbestand op zichzelf al holistisch is, omdat het bestaat uit retailers, producenten van verpakte producten, verpakkingsfabrikanten, ontwerpbureaus, verpakkingsdrukkerijen, machinefabrikanten, recyclingbedrijven, enzovoorts. Alle stakeholders zijn dus vertegenwoordigd binnen PUMA.

Dezelfde taal spreken

Als je als bedrijf het PUMA-manifest ondertekent, zeg je toe dat je naar het PUMA-model verwijst als inzichtelijke bron om de activiteit van het verpakken wereldwijd te beschrijven. En je zegt toe de woordenschat toe te passen zoals gebruikt in het PUMA-model. Allemaal dezelfde taal spreken dus, naast openheid en eerlijkheid betrachten bij het delen van je resultaten. Want dat is de voorwaarde voor een succesvolle samenwerking.


NVC presenteert Nederlandse versie van PUMA-manifest.

Wie het manifest ondertekent, zegt toe beslissingen te nemen en meningen te baseren op de stand van de techniek en het verpakken en gebruik te maken van alle beschikbare informatie en kennis. Daarnaast beloven de ondertekenende bedrijven dat ze de verpakkingsverantwoordelijken permanent (laten) vormen en opleiden en dat ze input zullen leveren voor de jaarlijkse plenaire PUMA-bijeenkomsten.

Definitie van verpakken

Wie ondertekent, gaat dus heel bewust om met het verpakken. Dat brengt ons meteen bij de kern: wat is verpakken eigenlijk? Het NVC heeft jaren geleden al een definitie opgesteld: ‘Verpakken is het tijdelijk integreren van een externe functie en een product.’ Functies kunnen zijn: beschermen, conserveren, informeren, transporteren, bewaren en doseren. Als de verpakking leeg is, is het product geconsumeerd of in gebruik en blijft het verpakkingsmateriaal over. Dat wordt afval genoemd, omdat we het traditiegetrouw inleveren via afvalkanalen. Als de verpakking niet in de afvalstroom terecht komt, of als de afvalstroom niet goed gemanaged wordt, noemen we dat een afvalprobleem. PUMA noemt deze fase het backend. Een afvalprobleem wordt een milieuprobleem als er vanuit het menselijk handelen een negatieve impact op het leefmilieu ontstaat.

Geen milieuprobleem

Binnen het PUMA-project is er sprake van een bepaalde manier van denken over en kijken naar verpakkingen. Als we verpakkingen gaan gebruiken, is er sprake van het verpakken (activiteit), gebruiken en het leegmaken. Maar verpakken kan pas als er materialen zijn en als die zijn geconverteerd tot een verpakking. Dat is het frontend. Na het leegmaken moet er inzameling (collect control, waarbij control staat voor beheersen) plaatsvinden, wat veelal op een andere locatie is dan waar het verpakken en het gebruik heeft plaatsgevonden. De geleegde verpakkingen moeten vervolgens zodanig worden omgezet, dat er geen milieuprobleem ontstaat. De ambitie van PUMA is een einde te maken aan de verpakking als milieuprobleem. Dat kan als bedrijven samenwerken, dezelfde taal spreken, dezelfde definities gebruiken en zich optimaal inspannen.

‘Verpakken doen we al sinds de oudheid, maar de twintigste eeuw heeft een dramatische versnelling teweeggebracht. De wereld verpakt nu minstens 320.000 producten per seconde, wat resulteert in evenveel geleegde verpakkingen later in de tijd en op een andere locatie. Dit heeft tot grote milieuzorgen geleid. Als verpakkingssector behouden we onze maatschappelijke licence to operate alleen als deze zorgen op de juiste manier worden aangepakt’, stelt NVC.

Klik hier voor meer informatie over het PUMA-project.

Artikel delen