De Europese SUP-wetgeving (Single Use Plastics) is een directive, wat inhoudt dat de Europese landen hun eigen lokale invulling aan kunnen geven, als ze maar voldoen aan de standaard. Het probleem in Nederland is volgens Olaf van Stempvoort dat ze de SUP-directive te streng hebben gemaakt. ‘Het is uitdagend om er aan te voldoen. Daarnaast kan het besluit om plastic zo strikt uit te bannen slechte gevolgen hebben voor het milieu.’
‘Kijk je bijvoorbeeld naar McDonald’s. Die hebben kartonnen bekers in hun assortiment en moeten nu over naar herbruikbare plastic bekers. Dit gaat resulteren in het gebruik van heel veel plastic, door onder andere veel dikker materiaal en het niet inleveren van de herbruikbare bekers. Dat zorgt voor een toename van de CO2-uitstoot. De nieuwe SUP-wetgeving is in deze het paard achter de wagen spannen.’
CO2-uitstoot en ECO-kosten
Van Stempvoort is voorstander van ‘meten is weten’ en zou eerder sturen op CO2-uitstoot en ECO-kosten. ‘Dat geeft concreet de impact op onze planeet weer. Natuurlijk ben ik het absoluut eens met bepaalde uitgangspunten in de SUP. Ik geloof in de refill- en reuse-aanpak , maar toets alles eerst aan een agile life cycle assesments, voordat er besluiten worden genomen. En die toets wordt te weinig gedaan.’
Van Oordt heeft een agile LCA platform ontwikkeld waarmee nieuwe verpakkingsontwikkelingen en concepten qua ECO kosten en CO2 emissies kunnen worden berekend. Zo heeft van Oordt bijvoorbeeld een volledige recyclebare papieren verpakking voor suiker, peper en zout ontwikkeld met een water gebaseerde dispersie lak. Daar zit een zeer kleine hoeveelheid polymeer in. Net voldoende om te sealen. Deze aanvliegroute drukt volgens Van Stempvoort de CO2 en ECO-kosten met minimaal de helft. ‘Landen om ons heen vinden het een prima oplossing, maar Nederland gaat niet akkoord hiermee omdat er alsnog polymeer in zit. Een gemiste kans in mijn beleving.’
Hogere CO2-uitstoot door aluminium cupjes
‘Wat het extra zuur maakt, is dat aluminium cupjes momenteel wel lijken te zijn toegestaan binnen de SUP, waarbij een polymeercoating wordt gebruikt voor het sealen van de dekseltjes’, zegt Van Stempvoort. ‘Een coating die tevens het aluminium beschermt tegen corrosie. Dit is niet uit te leggen. Bij aluminium is een polymeercoating toegestaan en bij een papieren verpakking is een dispersie lak verboden.’
‘Daarnaast zal het IPPC (Intergovernmental Panel on Climate Change), niet blij zijn met promoten van aluminium cupjes, want die wil juist dat alle CO2-emmissies naar beneden gaan’, aldus Van Stempvoort. ‘De emissies van aluminium zijn veel hoger dan die van papier of plastic. De overstap van plastic naar aluminium cupjes zal zorgen voor een forse toename van CO2-uitstoot. Kijk je bijvoorbeeld naar de koffiemelkproducenten, die zullen logischerwijs allemaal overstappen van plastic naar aluminium cupjes om onder andere de SUP te omzeilen.’
Voorlopige oplossing
Gevraagd naar hoe Van Oordt gaat anticiperen op de SUP-richtlijn antwoordt Van Stempvoort dat ze diverse vormvaste producten gaan ombouwen naar verpakkingen die buiten het verbod vallen. En ook andere concepten kunnen oplossing bieden, zoals multi-dosing systemen. Daarover wordt nu gesproken met ketenpartners.
Portieverpakkingen en de PPWR
De regels die nu voor portieverpakkingen gelden, zijn ook onderhevig aan verandering, meent Van Stempvoort. Want in de Packaging and Packaging Waste Regulation (PPWR) staat een totaalverbod op portieverpakkingen in de horeca. In kwartaal vier van dit jaar zal hierover gestemd gaan worden in Brussel. Mocht dat doorgaan, hoopt de verpakkingsmanager dat die wet geleidelijk wordt ingevoerd en dat de industrie tijd krijgt om te anticiperen. ‘Als ze de wet onverdund aannemen, heeft onze hele branche 1,5 jaar de tijd om het bedrijfsmodel om te bouwen. Dat is heftig. Dus ik hoop dat de wetgevers ons voldoende de tijd geven zodat wij door kunnen gaan met het opnieuw en duurzaam inrichten van onze productrange.’
