Pierre Pienaar: 'Verpakken is mijn passie!'

Hoe is je passie voor verpakkingen ontstaan?

Ik studeerde farmacie in Zuid-Afrika en begon halverwege de jaren 80 te werken in een laboratorium van een multinational. Er werd veel geld uitgegeven aan verpakkingen, maar zonder kennis of strategie. Overtuigd van het belang van verpakkingen, vertrouwde de General Manager mij de opdracht toe om een universitaire opleiding in de sector te volgen. Vanaf 1984 volgde ik 3 jaar lang afstandscursussen en zomercursussen in verpakkingstechniek aan de Brunel University in Londen. Het werd al snel een passie. In 1995 was ik betrokken bij de oprichting van OME en besloot al snel dat ik aan het hoofd wilde staan om dingen te veranderen en een verschil te maken. Tijdens interpack in 2017 werd ik tot president gekozen en begon ik belangrijke relaties met UNIDO. Een organisatie met een wereldwijde roeping heeft inderdaad steun en introducties nodig om door te dringen in met name bepaalde Afrikaanse landen. Voor mij zijn opleiding en training de centrale pijlers en dit sluit aan bij de hoofdmissie van de OME.

Hoe heeft de pandemie de verpakkingsindustrie over wereldwijd veranderd?

We moeten altijd de primaire rol van verpakkingen voor ogen houden: in de eerste plaats het product zo goed mogelijk beschermen om afval te beperken en vervolgens de consument informeren. Gezondheidseisen hebben eens te meer aangetoond hoe verpakkingen bijdragen aan de hygiëne en bescherming van producten en medicijnen. Aan de andere kant is het verminderen van de hoeveelheid verpakkingen belangrijk, maar het beperken van voedselverspilling is echt de prioriteit op wereldwijde schaal, samen met onderwijs over sorteren en recyclen. De behoefte aan onderwijs is overal ter wereld nodig. Maar in ontwikkelingslanden  is het schrijnend en is er enorm veel werk aan de winkel. We werken op verschillende niveaus in die richting. Allereerst een bewustwording voor kinderen vanaf 6 jaar om hen de basisprincipes van verpakken bij te brengen en het belang van sorteren. We denken echt dat zij de aanjagers van verandering zullen zijn, want tien jaar later, op 16-jarige leeftijd, is het een gegeven geworden en staan ze open voor informatie over recycling. Natuurlijk hebben studenten ook ad hoc training en professionals nodig. Tot op heden hebben we 66 seminars georganiseerd in 28 landen voor 2.650 studenten. Momenteel zijn de doellanden Oost-Afrika, Sub-Sahara Afrika en Zuidoost-Azië.

Worden verpakkingen meer gewaardeerd door consumenten in de post-Covid-19 wereld?

Ik twijfel er niet aan dat verpakkingen in de toekomst nog belangrijker zullen worden. Maar afgezien van de verpakking worden consumenten zich steeds meer bewust van de waarde van wat ze hebben. Onze egoïstische houding verandert en onze omgeving wordt niet langer als vanzelfsprekend beschouwd. We zijn ons bewust geworden van de kwetsbaarheid van het leven. Consumenten hebben zich gerealiseerd dat verpakt voedsel veiliger is. Wij, actief in de verpakkingsindustrie, hebben er belang bij om deze voedselveiligheid strenger dan ooit tevoren te waarborgen. Bovendien is het koopgedrag van consumenten ten goede veranderd dankzij de Covid-19-crisis. Het gaat nu om het kopen van essentiële voedingsmiddelen en ervoor te zorgen dat alles wordt gebruikt. We zullen minder kopen en waarschijnlijk vaker, om versheid te garanderen en verspilling te verminderen. Voedselverspilling zal volgens mij in ontwikkelde landen afnemen. 

Wat is je laatste grote prestatie?

Indonesië is het laatste land dat zich bij OME aansluit. De situatie in dit Aziatische land is, net als in zijn buurlanden, bijzonder complex, met name wat betreft de inzameling, sortering en recycling van verpakkingen. Samen met onze vice-president Henky Wibawa, die Indonesiër is en in het land woont, hebben we 18 maanden lang, een middag per week, hard gewerkt met hem en zijn Indonesische collega's om de basis te leggen voor een systeem voor uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR). In Frankrijk bestaat sinds 1975 een wet. Deze wet bepaalt dat producenten, importeurs en distributeurs verplicht zijn bij te dragen aan de verwijdering van afval dat voortkomt uit hun producten. Hoewel het pas in 1992 was dat deze wet voor het eerst werd toegepast op huishoudelijk afval en sindsdien is het aantal EPR-sectoren alleen maar toegenomen in Frankrijk en Europa. De efficiëntie van deze kanalen voor de afvalinzamelingspercentages staat buiten kijf. Voor Indonesië wordt via PRAISE (Packaging and Recycling Association for Indonesia Sustainable Environment) een systeem ontwikkeld dat vergelijkbaar is met het systeem dat momenteel in Oostenrijk van kracht is. Deze branchevereniging ondersteunt actief het holistische, geïntegreerde en duurzame beheer van verpakkingsafval in Indonesië. Haar missie is in de eerste plaats om het extended stakeholder responsibility (ESR)-model te promoten en de creatie van een circulaire economie aan te moedigen. Ten tweede wil het de samenwerking en het netwerken met alle belanghebbenden versterken en ten slotte dienen als referentie voor goede praktijken om de overheid te ondersteunen bij het geïntegreerd beheer van verpakkingsafval.

Instellingen, professoren, politici en merkeigenaren, we nodigen alle spelers in de verpakkingssector uit om zich bij ons aan te sluiten. Samen kunnen we het imago van verpakkingen veranderen en inzameling en recycling alomtegenwoordig te maken.

Hall of Fame

De Hall of Fame wordt georganiseerd door PMMI, de Amerikaanse handelsvereniging voor verpakkingen en technologieën die Noord-Amerikaanse fabrikanten en leveranciers van apparatuur, componenten en materialen vertegenwoordigt. De vereniging selecteert om de twee jaar haar Hall of Fame. Zij worden voorgelegd aan de Commissie, die bestaat uit diverse professionals uit de sector, waaronder leveranciers, eindgebruikers en journalisten. Uit de genomineerden worden de introducees gekozen. Joe Angel, president van PMMI Media Group en lid van de Hall of Fame Commission: ‘De introducees van dit jaar vormen een uitzonderlijke groep. Hun kennis, visie en levenslange toewijding zijn een inspiratie voor onze hele industrie.’